maandag 16 mei 2017 – dagverloop
| 5:30 | opstaan |
| 5:45 | ontbijt in albergue , alleen |
| 6:30 | op pad |
| 8:55 | terug Bij Griet |
| 9:10 | koffiepauze me Griet |
| 9:50 | op pad met mijn schaduw Emmerick |
| 11:00 | in sarria |
| 11:15 | pet vergeten |
| 11:30 | picnic in de schaduw |
| 12:00 | terug op pad zonder schaduw |
| 14:45 | drank break |
| 15:20 | aankomst in Albergue |
| 18:00 | eten in de schaduw van paraplu |
| 20:00 | fles wijn leeg |
| 22:00 | slapen met 12 |
De wandelweg van 16 mei 2017
| wandeltijd | km | hoogtemeters | gemiddeld km/u | al | nog |
| 6:50:45 | 32.1 | 786 | 4.69 | 712.2 | 107.8 |
De berichten van 16 mei 2017
https://geertopweg.wordpress.com/2017/05/16/aangekomen-in-ferreiros-lugo-na-32-km/
https://geertopweg.wordpress.com/2017/05/16/stapdag-26-triacastela-ferreiros-lugo-32-km/
https://geertopweg.wordpress.com/2017/05/16/nog-100/
16 mei – een schaduw
Het was warm op deze zware tocht, 32 km en 786 hoogtemeters op een heuvelachtig parcours met stenen bezaaid pad. En als je vorige berichten gelezen hebt, dan weet je dat dit voor mijn tenen niet zo een goed nieuws was. Ook voldoende water mee hebben was een probleem. want ook dit was op die snikhete dag een probleem. Gelukkig was ik vroeg op pad , en de stevige klim was nog in de kilte. Na een koffiebreak met Griet, komt daar ook de Franse Emmerick toe. Wat er nog nooit toe gekomen was, geraken we al wandelend in gesprek. Meer dan een uur tot in Sarria praten we over de camino en ons leven, natuur, hij was ook natuurliefhebber en wist wat van plantjes en bloemetjes.
Hij is een werkloze jonge man uit de streek van Rijsel die gewerkt heeft in een museum in Rijsel en toen werkloos was en low budget aan het reizen was. Was met de bus naar het zuiden getrokken en hoopt met de bus vanuit Santiago terug in Rijsel te geraken.
Met zijn oranje short viel hij meestal op van ver. Of ik herkende hem ook aan de rugzak, witte schelp in het midden en de blauwe waterfles aan de rechterkant. En af en toe stond of zat hij aan de kant een zelfgerold sigaretje te roken.
Hij was meestal in gezelschap van enkele Franse oudere dames die al eerder gestopt waren, ze deden de camino over verschillende jaren. Adresgegevens en meer details weet ik ook niet van Emmerick.
Dat gebeurt zo , 30 dagen loop je naast elkaar als een schaduw die je volgt. Op de camino is het niet van belang wat je doet of wat je verdient, maar daar ben je nog gewoon mens, wie je bent. Hoewel je daar dikwijls je schaduw achtervolgt, je gaat Westwaarts en de zon zit meestal achter je. Je schaduw ( je rijkdom, je werk, je positie) valt daar weg, en zo weet ik ook niet meer waar hij werkte of zo, museum Roubaix of Rijsel herinner ik me vaag bij een gesprek met Griet. Ik herinner me de mens Emmerick, jammer dat ik geen contactgegevens van heb.
Op de vraag wanneer we elkaar voor het eerst ontmoet hadden, bleek het antwoord te zijn. Wanneer je maakte dat er weer internet was in Los Arcos (26 april 2017) . We zaten daar samen aan tafel met de Franse dames. Hij verbleef meestal bij hen of was alleen op pad omdat hij bijna geen Engels praatte en dus was Frans zijn enige communicatie taal, dat denk ik toch. En wij als Vlaming met onze uitgebreide talenkennis, hoewel ik met de buizen voor mijn taal op school, een ganse sanitair kon aanleggen. Maar met 20 % van taalkennis kan je 80 % zeggen. De vervoegingen zullen wel niet juist geweest zijn, maar verstaanbaar zijn en begrepen worden is ook al wat.
Emmerick was dus mijn schaduw op deze tocht. Ik heb enkele foto’s opgezocht wanneer ik hem allemaal ontmoet heb. We kwamen ook op 20 mei aan , op het zelfde uur.
Die schaduw was ook nodig die dag, want het was warm zodat ik door mijn waterreserve zat en zelfs geen drinkwater tegenkwam. Ik moest echt op café gaan om iets te drinken, zelfs op 1 km van mijn einddoel.
Wat moeten we nu doen, de cafés zijn nog niet open. Thuisblijven zeker ? in de schaduw van mijn boom in de tuin
IA
In Amore
(20 mei 2020)
Geert op weg 