En wanneer opnieuw ? een vraag die achteraf gesteld werd aan mij . Ik vraag een tweede vertel-avond of een tweede camino ? euh, beide..
Mijn antwoord , ooit eens.
Het zit erop. Of niet ?
Eindelijk kon ik eens mijn verhaal vertellen. Ik had het nochtans al geschreven. Maar het horen vertellen van iemand is nog anders. Op papier kan je het lettertype nog van je tekst veranderen en het onderlijnen en in het vet plaatsen. Wanneer je iets vertelt, kruipt het gevoel mee in je klanken. Een aarzeling, een stilte zegt soms meer dan duizend woorden is een cliché maar werd vrijdagavond weer bevestigd. Ook al had men iedere dag ’s morgens mijn blogbericht gelezen, het was weer iets nieuws.
Maanden voorbereiding aan de tocht, maanden voorbereiding aan die vertel-avond. Maar als je ergens voor gaat, dan moet je er 100 tot 200 procent voor gaan. Vastbijten in iets noem ik dat. Koppig door doen als een ezel. Over iedere foto denken, ik had er 13.000, moet die er bij of niet, wat zal ik tonen, wat wil ik vertellen. Wikken en wegen, een scenario komt tot stand. Invullen , het mag niet saai worden met af en toe een kwinkslag er tussen. Uren selecteren, uren monteren, uren schrappen, uren hermonteren, muziek keuze’s maken tot het verhaal er stond.
Niets op papier, enkel een powerpoint van 250 dia’s met o.a. 23 filmpjes was de basis. En dan vertellen wat er bij opkomt. Maar bij dat vertellen heb je de tijd niet in de hand.
Ik kan het misschien korter, Hier en daar wat opmerking, maar ik had 100 verhalen en ik heb er slechts enkele verteld. De getuigenissen van de Canadese Janette en de Braziliaanse Mona Liza waren nodig om mijn verhaal met hun verhaal te toetsen en tot de conclusie komen dat we zoveel gemeenschappelijke zaken te vertellen hebben over die Camino.
Blij dat mijn medepelgrims , Griet, Martin, André en Lieven er bij waren. Sten uit Burcht moest jammer genoeg op het laatste nippertje verstek geven.
Blij dat er zo velen waren, en het kon misschien grootser met meer promo of affiches, maar dat was niet mijn bedoeling.
Blij dat een druk bezette professor Johan Swinnen op een vrijdagavond vanuit Leuven in de examens tijd vrij maakte. Heel veel respect voor die man.
Blij dat jullie gul geweest zijn en de weg naar de Donativo-bus gevonden hebben. Wat de opbrengst is , zal later wel bekend worden gemaakt maar toen ik de doos zaterdagmorgen opendeed, moest ik toch even slikken.
Blij dat de Orde van de Ezel mee ging in mijn verhaal en mij mijn ding liet doen, terwijl zij paraat stonden om de dorstigen te laven . Merci.
Wegens tijdsgebrek heb ik geen vragenronde kunnen houden, maar de vragen komen achteraf. Als je alles eens laat bezinken en bezinnen en dieper begint na te denken.
Van velen hoorde ik dit weekend, dat ze zelf over bepaalde dingen in discussie gingen , of de ander vonden die tekst goed, of dit filmpje of die foto of wat ik gezegd heb. Ieder herkende zich ergens, ieder werd misschien geraakt. Op mijn video, die van die avond opgenomen werd, heb ik al een fragment gezien waar aanwezigen muisstil zitten te luisteren en hier en daar een traan wegvegen.
Mensen, mij bekend of onbekend, kwamen me zeggen, het heeft ons deugd gedaan. We hebben niet naar een reisverhaal geluisterd, we werden meegesleept in jouw verhaal. Ik ontving berichten van mensen die er niet geweest waren dat ze in een winkel over mij aan het vertellen waren hoe goed het was. En was dat niet mijn bedoeling. Spreken tegen elkaar over wat in je zit.
Wat doet de camino met een mens? Daar heb ik een antwoord proberen te geven.
Misschien zitten velen met nog vragen, ze mogen mij gerust contacteren voor een rustige babbel bij ons thuis of waar dan ook. Onze deur staat open, maar niet altijd.
Er waren zo veel mensen die er graag bij hadden willen zijn maar vrijdag niet konden aanwezig zijn. Ik weet het, al onze drukke agenda’s.
Nooit zal ik zo een avond nog kunnen herhalen… denk ik
Of misschien wel ….
Op 2 maart 2018 ben ik één van de 4 fotografen op de natuurfoto avond van de Vlasbek – Retina waar ik een 15 tal minuten natuurfoto’s zal tonen over de Camino Frances.
Op donderdag 26 april zal er waarschijnlijk openbaar publiekelijk nog een foto-avond volgen bij het fotocollectief Retina waar ik lid van ben.
Zelf organiseren zie ik het wel niet meer zitten, maar als een vereniging graag als activiteit mijn #geertopweg – verhaal zouden horen, ben ik bereid dit te doen, als er voldoende technisch materiaal aanwezig is om dit in dezelfde of andere vorm te kunnen geven.
Mijn blog https://geertopweg.wordpress.com heeft dagelijks nog bezoekers van gans de wereld.
Je kan je nog altijd inschrijven op de blog om de berichten die ik nog regelmatig post als eerste te ontvangen, wanneer er nog iets komt bvb.
En een boek ??
Geen idee
En wanneer de volgende keer ??
Geen idee
Nog zoveel vragen, en maar 1 leven, geniet er van !!!
I.A.
In Amore
Geert
Geert op weg 