Geert versie 5.0

Geert versie 5.0

Precies een jaar geleden kwam mijn droom op de proppen toen op dinsdag 11 oktober 2016 het verdict viel bij Alliance international. In het voorjaar 2017 zou ik mijn job verliezen, die namiddag trok ik met Mieke naar de zee. Het was immers ook mooi zomersweer die dag. De volgende dag stond mijn besluit al vast. Ik zou te voet naar Santiago de Compostela gaan. Het akkoord van Mieke volgde snel en verder relaas kon je al in blog lezen. Vorige week kreeg ik een 5e update. Mijn lichaam schakelde over naar versie 5.0.

50 jaar – een halve eeuw jong of oud, wie zal het zeggen .

’t was weeral een tijdje geleden dat #geertopweg nog eens in de pen of in het klavier gekropen is, daarom eens dit bericht.

Mijn Camino Frances zindert nog altijd na. Al meer dan 4 maanden is het geleden dat ik Santiago de Compostela, mijn eindbestemming bereikt heb.

Of het werkelijk mijn eindbestemming was, kan ik op vandaag nog niet zeggen. Wel is het zo dat ik daar gestopt ben met stappen. In die 4 maanden nadien is het besef gekomen dat ik een enorme ervaring heb meegemaakt die  ik nooit meer zal ervaren. Mieke vroeg me laatst , wat heeft je camino jou nu bijgebracht ? Het bleef stil aan mijn kant .

Ik ben het antwoord schuldig omdat ik het niet kan verwoorden. Het zit in mijn hart  en ik kan het niet in woorden vertalen. Heel vreemd, wie ooit de camino liep zal me misschien begrijpen of dan weer niet .

“Liep” is misschien niet het goede woord want de Prof Johan Swinnen, een kankeronderzoeker, die liep vorige maand de camino, 76 km of 2 marathons per dag ten voordele van het kankeronderzoek http://www.post-voor-compostela.be/

Zelf kan ik het niet beter verwoorden wanneer hij zegt = ik heb alleen gelopen. Ik ben geen held. Zij die vechten tegen kanker, dat zijn helden.

mijn woorden : Ik heb gewandeld, stap voor stap. Ik had tijd en geen zorgen, ik ben een gelukkig man.

Deze acties zijn wel een aanspreekpunt om tegen mij over mijn camino te beginnen, heb je dat gezien of gelezen van die prof. Je kan er alleen maar groot respect voor hebben.

Zelf weet ik niet wat het strafste (fysiek)  is wat ik ooit gedaan heb, al komt de beklimming van de Noorse hoogste berg Galdhøpiggen, 2469m  hoog ,  1500 m stijgen over rotsen en sneeuw samen met Kato en Bert.

De hoogste berg in Noorwegen overwonnen ! Bert, Kato, Geert

Of waren het mijn halve marathons in Kuurne en dan nog 4 nachten maar 4 uur slapen of is het van in mijn legerdienst toen we ‘s nachts  op bivak voor ons tentje in de vrieskou lagen te klappertanden omdat de vijand om 3u s’ nachts in aantocht was. Of zou het de bedevaart naar Halle zijn na Camino , 83 km te voet in 20 uur?

Toch zie ik mijn camino zelf nog altijd niet als fysiek uitzonderlijk. Ik had er de tijd voor en ik had er de goesting voor.  Ik denk zelfs dat ik iets te goed getraind.  Vreemd om te zeggen misschien maar wie mij gevolgd heeft van in het begin weet dat ik fysiek nooit echt heb afgezien. Ik heb nooit pijn gevoeld maar ik was wel moe,  en blij dat ik ’s avonds in mijn bed kon slapen, of niet kon slapen omwille van de snurkers. Maar dit gaat voorbij. Ik was door buikklachten wat verzwakt  en wandelde 40 km op wat water en een banaan. Maar nooit kwam het bij mij op ‘Wat doe ik hier?’ ,  ‘Zou ik er beter de brui aan geven?’  Altijd dacht je dat het maar tijdelijk was en dat er een oplossing zou komen. En dat was het ook altijd. Je blijft geloven , niet alleen in jezelf.  Door ontmoetingen bracht wat in je hart zit naar boven.  Je ganse leven en verleden wordt door het alleen zijn, op weg ,  in de natuur, uit je vertrouwde omgeving ,  blootgelegd aan jezelf en als een spiegel voor je neus gezet.  Je kunt  zonder afleiding dit bekijken en dan laten filteren door je geest en je besluiten trekken.

zondag 8 oktober, etentje in Gent

 

Dit heb ik niet alleen tijdens de tocht ervaren maar nu pas maanden later bij het lezen van mijn blog en bekijken van mijn foto’s, door het vertellen over mijn camino . Dagelijks loop ik in mijn gedachten nog de camino, kan ik zomaar beelden voor mij hoofd halen. Mijn eigen film van ‘the Way’ is nog in de maak. Het blijvend contact met medepelgrims van over gans de wereld  leert dat zij er ook zo over denken. Sommigen denken al aan een nieuwe camino-tocht . Men had mij verwittigd , eens je dit gedaan hebt, wil je dit nog, en het is inderdaad zo. Een nieuwe droom , een tweede pelgrimstocht zou ik later nog  eventueel met Mieke of de dochters willen doen.  Later is niet gedefinieerd in tijd.

De ervaring is te intens geweest om dit zo maar een wandeltocht te noemen. En is een waarheid als een koe als men zegt  dat de weg naar belangrijker is dan de eindbestemming.

Intussen zijn de maanden voorbijgevlogen.  Vorige week 50  geworden en dit gevierd met een last-minute bescheiden feestje, met buren, vrienden en familie. Deze week was een laatste week als officieel  werkzoekende want een werkloze was ik zeker niet.  Er was altijd wel iets te doen, familie, klusjes, de ezelsfeesten, feest van de 50-jarigen, altijd is er wel een to-do lijst. Die bestaat gelukkig nog en is niet afgewerkt.

bedankt voor de kaartjes en geschenkjes

Want wat blijkt, en de gepensioneerden zullen me niet tegenspreken, wie tijd heeft, heeft tijd tekort. En wie geen tijd heeft, zal er wel altijd iets bijnemen. Om maar te zeggen dat ik besef dat ik vanaf volgende week weer in een ander regime zal terechtkomen. O ja ?

Maandag start ik opnieuw als werkende. Na een 6,5 maand durende break, ga ik opnieuw aan de slag als IT-er bij WAAK te Kuurne. Een bewuste keuze voor mij om in dit  Kuurns maatwerkbedrijf met 1800 werknemers te stappen.

Toen ik bij Ipso in Wevelgem ging werken, was dit in de Nieuwstraat, in het verlengde van de Kijkuitstraat waar mijn grootouders langs mijn vaderskant woonden. Nu ga ik werken in de Heirweg , de straat waar mijn grootouders langs mijn moederskant woonden. Toeval bestaat niet zeiden we altijd in de camino.

Een nieuwe uitdaging om opnieuw te gaan werken, maar ik zie het zitten en met volle goesting fiets ik maandag richting  Heirweg . Sommige wisten dat al en vroegen me dan , zij je al begonnen? Neen , achter de kerremesse en achter mijn verjaardag, antwoordde ik.  We zijn nu zo ver.

2 maart 2018

Wat nog niet vastligt is, is mijn foto- en vertelavond over mijn camino. Dat hij er komt, is  is zeker maar zaal en datum , is nog niet bekend. Wel bekend is dat dit met de medewerking van de Orde van de Ezel zal zijn.  Toch al een primeur is dat naast die avond, als één van de fotografen al toegezegd heb om een aantal van mijn beste landschap- en natuurfoto’s van tijdens de camino te tonen  tijdens de natuur foto-avond van de vlasbek en Retina op vrijdag  2 maart 2018 in de Sint-Pieterszaal.

Intussen zit hier nu een Geert versie 5.0.

Geert 5.0

Ik voel me nog altijd goed

I A – In Amore