Stapdag 21 Hospital de Orbigo => Rabanal del Camino 40 km

Gisterenavond bij aperitief en eten beter kennisgemaakt met mijn enige kamergenoot. ​Matthias is en was Duitse zakenman die in de energiesector werkte uit Wachtendonk. Vorig jaar kon hij op 57 jaar op brugpensioen. Hij was verantwoordelijk voor 300 man en had en secretaresse die alles regelde. Hij staat er versteld van dat hij nu zelf een hotel kan boeken via booking.com. Deze zeer sportieve Duitser heeft al 42 marathons gelopen en loopt hier ook zeer snel; 6km/u gemiddeld is geen uitzondering. Hij stelde voor om samen te lopen, maar ik vertrok een uur later vanmorgen. Bewolkt, maar nog geen regen, was het rond 7u. Ik koos alweer voor de 2 km langere alternatieve weg door de natuur in plaats van langs de baan. Ik liep samen met de Koreaanse Emily en haar nieuwe tochtgenoot de Jonge Duitser Marcel. Al vlug was er regen en ik nam afscheid van Emily en Marcel die met zijn gitaar op Camino trok, want zij zouden maar tot Astorgo gaan.

De regen was niet hardnekkig en bij het eerste dorpje bemerkt ik de Belgische Mobilhome. Ik zwaai en Patrick uit Genappe vraagt of ik geen koffie binnen kom drinken. Ik treed binnen in de oudere mobielhome bewoond door 2 oudere mannen en een hond en waar ze gisteren een feestje hebben gehouden. Patrick die bezig was met de afwas moet nog koffie maken. Christian, vermoedelijk zijn vriend, is al op pad met de hond voor een 17 km. Hij volgt hem al 3 jaar. Hij neemt 2 maanden verlof als lasser. Hij heeft 3 dochters, een tweeling van 21 en 1 van 18. Studerend aan ULB, logopedie en rechten. De jongste moet net als Kato kiezen en kiest voor dierenarts (Kato haar eerste keuze,  maar nihil werkzekerheid zegt men in unief zelf).

De hete straffe koffie doet deugd en ik vertrek na een langere pauze weer op pad en nu weer de natuur in. Foto’s nemen van vogels en landschappen vertragen me opnieuw en ik heb nog een lang traject voor de boeg. Maar ik verkies te genieten van al dit moois in plaats van de eerste te zijn en het beste bed te hebben.

Marcel en Emily halen mij in bij een prachtig plaatsje, alles is gratis te krijgen. Fruit koffie, vanalles, als je maar iets geeft. Zelfs bij stoven kan je je verwarmen. In een hart gevormd met witte steentjes valt een donkere steen met een naam op. De naam is Ella.

Voor astroga neem ik nog eens afscheid van Emily die met de Duitse jongen Marcel een ideale tochtgenoot gevonden​ heeft. Iris haar vriendin, heeft een Koreaanse jongen als tochtgenoot gevonden, dus ze gaan met vier naar Astroga waar ik nog een etappe verder moet. Ik koop brood en fruit in een winkeltje om straks op te eten in Astroga​. Een blitsbezoek in Astroga aan de kathedraal waar een rozenkrans bezig is. Ik maak mijn sandwich aan de voet van de kathedraal. Om 12u30 begin ik aan de laatste 20 km, ik heb er al 20.

Er is bijna geen volk meer op pad en het wordt zelfs warm zodat vest uit gaat en zonnebril op. Muziek van Vangelis maakt deel uit van de slideshow van de landschappen waar er meer en meer bergen in verschijnen met regenwolken.

Regen, tot ik in een Schots landschap kom. Ik wandel al uren alleen. Waarom die ik dit? Ik weet nog geen antwoord, maar ik stap verder genieten van de natuur en de regen. Nog een lange weg, maar ik amuseer me. Opeens een man in de verte die nadert. Het is Tom, een gepensioneerde man uit minnesota. Hij is blij dat hij iemand ziet. Toen ik stopte om een bloemetje te fotograferen, zegt hij dat hij ook veel stopt om foto’s te nemen. Hij heeft er al 400 zegt hij. Waw,  ik ook ongeveer evenveel vandaag.  Neen, neen, corrigeert hij mij over gans de camino. Dan is dat veel voor een   Amerikaan. Ik zit aan 8000 en al bijna aan mij derde SD kaartje.

Maar deze sympathieke Tim is vandaag gestart een dorpje voor mijn startplaats, maar is langs de saaie weg gekomen, we hebben evenveel km. Als training heeft deze wielertoerist vorig jaar 5000 miles, al 1000 km gewandeld sedert nieuwjaar. Hij doet iedere dag 40 km. Want hij is 5 dagen na mij gestart in sjpdp. In regen en mist, koud de col le poeder op. Het werd afgeraden maar de weg werd niet afgesloten. Ik had geen wolkjes.

We komen rond 17u en na 10 u stappen aan in Rabanal del Camino op 1152 m hoogte. Ik vind een parochiale albergue, nog enkele bedden over. De Amerikaan Peter en de Britse Jacky of omgekeerd ontvangen me hartelijk.

Ik leg me even op mijn bed.

Ik doe mijn nodige was en hang ze te drogen bij de haard. Er is wel geen internet. De broeders van het klooster, waarvan deze albergue deel uitmaakt, wensen dit niet.

In het restaurant waar ik ga eten, wordt ik gecontacteerd door Matthias, hij komt af en we drinken samen een fles wijn extra want zijn gereserveerd bed in zijn albergue ligt tussen al snurkende Koreanen. Hij denkt dat hij niet zal slapen.

Om 21u30 neem ik nog de pelgrimszegen mee van de monniken mee voor ik ga slapen. Weer ben ik de laatste in de al slapende slaapzaal van 24. Het is 21u50.

Mijn oordopjes kan ik niet meer ​uithalen, maar ik ben te moe en met bijna een fles goeie wijn, val ik in slaap.

Morgen klim naar Cruz de Ferro.

al 535 km nog 240 km

IA in amore